Zlewnia Małej Wisły zajmuje 1818,6 km2, co stanowi 46,2% powierzchni obszaru regionu wodnego Małej Wisły. Administracyjnie teren ten znajduje się w obrębie dwóch województw: śląskiego i małopolskiego. 96,4% powierzchni zlewni znajduje się w województwie śląskim. Pod względem przyrodniczym najbardziej atrakcyjnym obszarem zlewni Małej Wisły jest teren Beskidu Śląskiego. Z uwagi na występowanie obszarów naturalnych lub terenów w niewielkim stopniu przekształconych przez człowieka, na terenie zlewni Małej Wisły został utworzony park krajobrazowy Beskidu Śląskiego, liczne rezerwaty i obszary chronionego krajobrazu.
W budowie geologicznej zlewni zaznaczają się formy strukturalne orogenezy alpejskiej. Północna część zlewni położona jest na monoklinie śląsko-krakowskiej, centralna stanowi część zapadliska przedkarpackiego, a południowa – fragment wschodniej części Karpat zewnętrznych. Warunki hydrogeologiczne są zdeterminowane przez skomplikowaną budowę geologiczną, które jest reprezentowana przez różnowiekowe serie tworzące piętra i poziomy wodonośne. W obszarze zlewni rzeki Małej Wisły występuje pięć użytkowych pięter wodonośnych: czwartorzędowe, neogeńskie, kredowe, triasowe i karbońskie. Znaczenie użytkowe w obrębie obszaru objętego projektem ma piętro czwartorzędowe i kredowe. Główną rzeką analizowanego obszaru jest Mała Wisła, jej długość wynosi 106 km. Całkowita długość sieci hydrograficznej na terenie analizowanej zlewni wynosi ok. 1340 km. Największymi dopływami Wisły są jej lewobrzeżne dopływy: Pszczynka (44,7 km) i Gostynia (32,6 km) oraz dopływ prawobrzeżny: Biała (30,1 km) oraz Iłownica. Na obszarze zlewni znajdują się sztuczne zbiorniki wodne, największe z nich to: Zbiornik Goczałkowice, Zbiornik Łąka (3,1 km2) i Zbiornik Paprocański (1,1 km2).
Źródło: Charakterystyka zlewni Małej Wisły, Pectore-Eco Sp. z o.o., na zlecenie RZGW w Gliwicach, 2012 [Dostęp: http://www.nfosigw.gov.pl/publikacje/ekspertyzy-dof-przez-nfosigw, 27-1-2013]